Wijnen heb je in alle soorten en maten. Rood, wit, rosé, bubbels, zoet, droog. Maar een wijn die rijpt op de zeebodem, of in een stenen pot van duizenden liters? Dat is een ander verhaal. Weleens gehoord van het solera-proces, van flor, of van druiven die drogen op matten? Het levert allemaal bijzondere wijnen op. In deze aflevering gaan we dieper in op afwijkende vinificatie-methodes en andere aparte processen.
Er is ditmaal geen wijnpakket te bestellen voor podcast 11. Hieronder beschrijven we de 5 wijnen van de podcast.
Deze klassieke fino sherry van Bodegas Rey Fernando de Castilla is een strakke, droge, licht gouden sherry met de typerende flor rijping. De versterkte wijn wordt voor 100% gemaakt van de palamino druif verbouwd op de kalkrijke witte Albariza bodem.
Hij heeft lichte gisttonen en nuances van bloesem, amandel en gebrande nootjes. Het schijnt niet alleen een delicate aperitiefwijn te zijn, maar ook goed te combineren met lichte gerechten als langoustine, pata negra, watermeloen en gerookte tomaat. Ook goed bij oesters of mosselen.
Maar wij waren niet geheel onder de indruk van deze sherry. Wij denken dat onze voorkeur meer uitgaat naar de amontillado stijl. Weet je nog deze sherry begint als een flor, maar tijdens het rijpingsproces wordt er extra alcohol toegevoegd waardoor de flor verdwijnt en de alcoholische rijping begint. Hierdoor ontstaan tonen van hazelnoot, karamel, koffie en tabak. Dat ligt wat meer binnen ons smaakpallet. Overigens hebben we deze nog niet zelf geproefd, maar dat gaan we ongetwijfeld een keer doen. Sterker, Antoin en ik gaan een masterclass sherry volgen. Uiteraard zullen we jullie hiervan op de hoogte houden in één van onze toekomstige podcasts.
Deze mousserende wijn komt uit het hart van de Penedès (Catalonië). Traditioneel gemaakt van de inheemse druivenrassen Xarel-lo, Macabeo en Parellada, aangevuld met een klein percentage chardonnay. De druiven zijn biologisch verbouwd in de wijngaarden van Michel Sabaté, één van de koplopers van het cava-alternatief corpinnat.
Corpinnat wordt volgens de klassieke méthode traditionelle gemaakt, dus tweede rijping op de fles, zonder toevoeging van extra suikers of gisten. De rijping duurt ruim achttien maanden waardoor deze Reserva Brut Nature ontstaat.
Het is een delicaat geurende witte wijn die droog en fris van smaak is. Kan wel vrij droog overkomen, hetgeen natuurlijk logisch is bij een Brut Nature, maar neemt niet weg dat wij de wijn mooi vonden. Want de wijn bevat veel fruit, heeft een aangename mousse en eindigt met een plezierige finale. Prima begeleider van bagna cauda, pinchos met gerookte vis of gevulde inktvisjes, voor zover je hier van houdt natuurlijk.
Deze Vinoterra Kisi wijn is gemaakt van de gelijknamige droge witte druif, een zeer oud druivenras van de Georgische wijngaarden van Katheki. Georgië is het oudste wijnland ter wereld en uit de streek Katheki komt de eerste zogenaamde orange wine. Deze wijn wordt op dezelfde manier gemaakt als rode wijn, dus de schilletje en pitjes (soms ook de steeltjes) gisten gewoon mee. Hierdoor geven de schilletjes kleurstoffen af (hoe gering ook bij witte druiven) aan de wijn. De exacte kleur hangt af van het gebruikte druivenras, de duur van het schilcontact en de vinificatiekeuzes van de wijnmaker. Het kleurenpalet van de wijn loopt hierdoor van geel, tot oker, tot rosé en natuurlijk tot oranje. Niet alle orange wine is dus oranje van kleur. Maar dit is wel de term die in zwang geraakt is voor dit type wijnen. Een beetje verwarrend. Maar marketingtechnisch geniaal.
De wijn wordt zo’n 6 maanden vergist in grote aardewerken amfora’s, Qvevri genoemd. Er wordt niets aan de wijn toegevoegd en deze wordt ook niet gefilterd. Hierdoor ontstaat een wat vlezige wijn met aroma’s van gedroogde abrikozen en amandelen. We hebben hem geproefd, maar we houden het er maar op dat het een wijn is voor de echte liefhebber. Ook is hij wel mooi oranje.
Dit was wel een heel bijzondere wijn van het Franse wijnhuis Egiategia, hetgeen in het Baskisch zoveel betekent als: atelier van de waarheid.
Maar wat is hier nu zo bijzonder aan? Nou, deze wijn wordt gerijpt op de zeebodem op zo’n 15 meter diepte in de Atlantische Oceaan, in de baai van Saint Jean de Luz.
Eerst ondergaan de wijnen een koude vinificatie in betonnen vaten waarbij 20% van het sap vroegtijdig (voordat de alcoholische gisting is voltooid) wordt afgescheiden van de most.
Vervolgens wordt deze afgezonderde wijn in ovale vaten gedaan en in de oceaan gedompeld om daar verder te gisten. Dit proces duurt, afhankelijk van het seizoen, 2 tot 3 maanden.
Daarna wordt deze in twee fasen geassembleerd met de aan land gevinifieerde wijn. Er worden geen sulfieten of andere chemicaliën toegevoegd, want de bodem van de zee is zuurstofloos, dus is er geen noodzaak om sulfiet e.d. toe te voegen.
De wijn is gemaakt van grenache (één van onze favoriete druiven) en mag gekoeld worden gedronken (14 tot 15 gr. C).
Helaas is de onderwater wijn (of aquaoir) op dit moment nog erg duur. Het begint ongeveer op zo’n euro of 25. Maar dan heb je pas de instapper. Meestal zijn ze veel duurder. En aangezien je in Nederland bijna nog geen zeewijn kunt kopen, moet je ze in het buitenland bestellen en komen er nog eens forse verzendkosten bij. Geen goedkope grap.
Maar we raden je aan deze toch eens te proberen en in een gekke bui een flesje te kopen. Al was het alleen maar omdat het zo’n aparte vinificatiemethode kent. Daarnaast was deze Dena Dela Rouge van een echt behoorlijke kwaliteit.
De wijn kan prima als aperitief, bij tapa's, bij gerechten met tomaat, bij vlees en bij kaas worden gedronken.
Deze krachtige rode wijn uit Veneto (Italië) wordt gevinifieerd volgens de appassimento methode en is gemaakt van de druivenrassen corvina, molinara en rondinella. Maar wat houdt deze methode nu in het kort in?
Alleen de echt rijpe druiventrossen worden handmatig geplukt eind september tot zelfs halverwege oktober zodat de druiven meer suiker hebben kunnen ontwikkelen.
Daarna laat de wijnboer de trossen minimaal 100 tot gemiddeld 120 dagen indrogen. Traditioneel gebeurde dit op stromatten of bamboerekken in de droogruimten. Tegenwoordig in hypermoderne klimaatruimtes, de zogenaamde fruttaio.
Tijdens deze droogperiode verdampt een groot deel van het sap in de druiven. Zo verliezen zij zo’n 30 tot 40% aan lichaamsgewicht en verschrompelen ze tot een soort rozijnen. Omdat de druiven zo geconcentreerd zijn, zitten ze vol met suiker. Van dit ingedikte, suikerrijpe sap wordt vervolgens wijn gemaakt. Tijdens de vergisting van het sap worden deze suikers door schimmels omgezet in alcohol. En door het hoge suikergehalte is het alcoholpercentage in de wijn dan ook erg hoog. Meestal zo rond de 15 tot wel 16%, bijna een versterkte wijn.
En echt krachtige wijn. Je ruikt zwarte kersen, pruimen en moerbeien en balsamico nuances. Ondanks zijn droge wat zware smaak, heeft deze wijn ons overtuigd. Een topper met een lange afdronk die licht gekoeld gedronken kan worden.
De Amarone kan, heel plat voor zo’n dure wijn, goed worden gecombineerd met pizza’s en pastagerechten. Ook met allerlei risotti of harde kazen als Pecorino of Parmigiano Reggiano.