Het gebruik van sulfiet, een Nederlandse ontdekking

In de Gouden Eeuw die liep van 1602 tot 1672 was de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden de grootste handelsnatie ter wereld. Zij importeerden producten van over heel de wereld en exporteerden die vervolgens weer. Het waren echt de marktleiders van de transitohandel (doorvoerhandel).

Zo kochten zij (met name) witte wijn uit Bordeaux om deze te verschepen naar de Rotterdamse en Amsterdamse havens. Hierbij gold hoe zoeter de wijn hoe beter. Daar gaven de inwoners van de republiek destijds blijkbaar de voorkeur aan. Maar tijdens het transport moest de wijn wel stabiel blijven en worden voorkomen dat de wijn voortijdig ging vergisten en dus te snel verouderde.

De oplossing: plaats een kaars, waarvan de lont gedoopt is in zwavel, in het wijnvat en steek deze aan. Door het verbranden van de mineraal zwavel ontstaat zwaveldioxide (SO2, voor de chemici onder ons). Vervolgens wordt de wijn in het vat gedaan en mengt het zwaveldioxide zich met het druivensap. Hierdoor ontstaat sulfiet in de wijn.

Gustave Niebaum

In deze podcast kwam de markante persoon Gustave Niebaum even voorbij. In deze rubriek willen we wat langer bij hem stilstaan. Hij werd in 1842 geboren in Finland als Gustaf Nybom (later heeft hij dit veranderd in Gustave Niebaum). Hij kwam uit een straatarm gezin. Op 16- jarige leeftijd stapte hij dan ook als scheepsjongen aan boord van een bevoorradingsschip richting Alaska om in zijn onderhoud te kunnen voorzien. Daar begon zijn maritieme carrière.

In 1866 werd hij gepromoveerd tot kapitein en bevoer hij talloze zeeën en oceanen. Hij was een hele intelligente man. Zo sprak hij zeven talen, waarvan vijf vloeiend. Daarnaast was hij ook nog een hele knappe kerel om te zien en was zijn gezicht gesierd met een prachtige lange, zwarte baard. Hij deed vele vrouwenharten sneller kloppen.

Op 31-jarige leeftijd hing hij zijn kapiteinspet aan de wilgen en ging zich toeleggen op de handel in bont vanuit Alaska naar Californië. Hiermee verdiende hij een fortuin. Daarnaast was hij ook consul in Amerika voor het gebied Alaska, toen nog in bezit van Rusland. Hij heeft overigens een aanzienlijke bijdrage gehad bij de aankoop van Alaska door de VS in 1867. Het werd de 49ste staat.

Omdat hij financieel onafhankelijk was, wilde hij zelf een eigen schip bouwen om samen met zijn vrouw de wereld rond te zeilen. Maar zijn vrouw zag dat niet zitten.
Ze hadden wel een gezamenlijke interesse en dat was wijn en wijn maken.

Dus besloot hij in 1879 Inglenook Winery in Rutherford, Californië te kopen. Door zijn welhaast onbeperkte financiële middelen kocht hij de beste apparatuur die destijds te krijgen was. Hij importeerde druivenrassen uit heel Europa en begon met wijn maken. Hij koos hierbij voor kwaliteit en niet voor kwantiteit.

De eerste oogst in 1882 was volledig mislukt doordat het onophoudelijk geregend had dat jaar. Maar hij ging niet bij de pakken neerzitten en bleef stug doorgaan met het experimenteren met verschillende druivenrassen en het investeren in nieuwe technieken en apparatuur. Hij koos duidelijk voor de lange termijn. En dat heeft hem geen windeieren gelegd. Zo ontving hij in 1889 zijn eerste onderscheiding en in hetzelfde jaar ontving hij een speciale prijs op de Wereldtentoonstelling in Parijs voor de “excellentie en zuiverheid” van zijn wijnen.
In 1891 werden zijn wijnen zelfs geserveerd in het Witte Huis aan de toenmalige president Benjamin Harrison.

In 1908 overleed Gustave Niebaum. Hij was de verpersoonlijking van de Amerikaanse droom geworden. Van een straatarm schoffie naar een puissant rijke multi-ondernemer. Hij liet een prachtig wijndomein na dat in 1975 werd gekocht door Francis Ford Coppola.
Ter ere van de hem maakt Coppola bij Inglenook nog steeds Rubicon Niebaum-Coppola wijn.